ʚϊɞ ღ ʚϊɞ امیر پرهام و پرنیا ʚϊɞ ღ ʚϊɞ

بالاخره عکسای پرنیا جون رو از بابا گرفتم. چه دختر خوشمزه ای داریم : وای خدا! چقدر این دختر نازه : وقتی پرنیا جون، توی خواب نازه و خوابای خوب می بینه : کیه که نخواد این دختر ناز رو نخوره : لباسات کو ناناز؟ : وقتی پرنیا جون از حمام درمی آد: چرا اخم کردی عمه جون؟ پرنیا جون هم مثل خان داداشش از آب و حمام خیلی خوشش می آد: لبخند خوشگلت رو برم عسل عمه : پرنیا جون خیلی باهوشه : خلاصه اینکه آرزوی عمه اینه که این دوتا عزیز کوچولو ، 120 ساله بشوند و همیشه با هم خوب باشند و آیندهء خوبی برای خودشون و برای همدیگه بسازند و همیشه کنار هم و پشتوانه هم و حامی هم و عاشق هم باشند؛ آمین. دی...

امروز تولد پرهام جون بود که بابا براش کیک گرفت و خودمون جمع شدیم و تولد گرفتیم. مامانی براش یه شلوار لی گرفت که خیلی هم خوشگل بود. عمه جون هم قراره براش با دست لباس ببافه. پرهام جون انگشتش رو توی کیک می زد و به دهانش می گذاشت: عمه جون براش تولدت مبارک می خوند و بقیه هم دست می زدند، خودش هم می گفت دست، که یعنی همه دست بزنید: با چاقو کیکش رو برش می ده و پرنیا جون هم کنارش نشسته. پرنیا تازه از خواب بیدار شده:   مامانش چاقو رو از دستش گرفته و حالا ناراحت شده که باید چاقو رو به من بده: ...

دومین یلدای امیر پرهام جون و اولین یلدای پرنیا جون هم خونه مامان خانم و با خوشی گذشت. پرنیا جون که از صبح بیدار بود ، همه اش خوابید و هرچه مهمانها می خواستند که بیدارش کنند ، نمی شد . فقط یه لحظه چشمش رو باز می کرد و دوباره می خوابید. امیر پرهام جون با بچه ها بازی می کرد و خوشحال بود. آخر شب که هندونه و باسلوغ و آجیل شیرین و میوه و مخلفات دیگه رو آوردند و شروع به عکس گرفتن کردند ، امیر پرهام هم وارد عمل شد . همه چیز رو بر می داشت و روی زمین خالی می کرد: قندون ، ظرف آجیل شیرین ، چای و خلاصه اینقدر ریخت که آخر مامان و باباش بلند شدند و رفتند . کسی هم که جرات نداشت با امیر پرهام جون ما دعوا کنه . بعد رفتن اونا ، پسرخاله بزرگه با...

پرهام جون ، کلمات رو به زیبایی ادا می کنه و کاملاً درست تلفظ شون رو می گه . وقتی بهش کلماتی رو می گیم تا تکرار کنه ، لحظه ای فکر می کنه و وقتی سختش باشه ، اصلاً نمی گه . کاملاً مشخصه که می خواد همه چیز رو بی عیب و نقض انجام بده . دیشب به خونه مامان خانم رفته بودیم . ازش پرسید خواهرت خوبه ؟ گفت آره . کلی تعجب کردیم چون تا به حال کسی بهش یاد نداده بود که این سوال رو چی جواب بده. پسر باهوش و با تدبیریه . این روزا خیلی کم غذا می خوره . گویا دندانهای آسیابش داره درمیآد. فقط میوه می خوره. قد کشیده ولی خیلی لاغر شده. وقتی از چیزی خوشش نیاد ، با اخم و جدی می گه اِ . یعنی داره دعوا می کنه. به مداد رنگی و دفتر تقاشی علاقه نشو...

این روزا امیر پرهام جون کلمات زیادی رو می گه. رنگ آبی رو زیاد می گه. اسم خودش رو هم می گه. ازش می پرسم: بابا رو دوست داری؟ می گه: آره . می پرسم چند تا؟ می گه دوتا. دو عدد مورد علاقه اشه. پرهام جون خیلی زود چیزی یاد می گیره. کافیه یک بار بهش بگم. گاهی پرنیا رو می زنه. پرنیا هم دختر باهوشیه. وقتی باهاش حرف می زنم با چشای گرد و درشتش زُل می زنه و گوش می ده. دیروز لبهاشو حرکت می داد انگار می خواست باهام حرف بزنه. هر دوشون دوست داشتنی و مورد علاقه اند. امیدوارم روزگاران خوب و خوشی رو داشته باشند. راستی باباشون قراره عکساشونو بده تا توی وبلاگ بزارم. ولی تا به حال وقت نکرده. این روزا بابا خیلی زحمت می کشه. صبحهای زود میره سرِکار و غروب می آد....

الآن مامان ، پرنیا رو به اتاقم آورد . باهاش حرف زدم ، حرف می زد ، لبهاش رو حرکت می داد . چه صدای ناز و قشنگی هم داره . خیلی آروم و متین هم بود . پرهام جون هم تازگی قدش به دستگیره در می رسه . در رو باز می کنه و همه ما هم می پریم که نکنه بره و از پله بیافته . امروز بردمش پارک سر کوچه . چقدر این بچه عاقله ، وقتی باید می اومد ، به راحتی و با آرامش و متین گوش می کرد . هفته پیش هم با خاله عذراش به سرزمین سحرآمیز بردیمش .

امیر پرهام جون ما خان داداش کوچولو شده . از اینجا به بعد این وبلاگ برای هر دوی اوناست . توی این مدت که آپ نکردم ، درگیر خونه ساختن و بعد هم اسباب کشی و ... بودم . سعی می کنم اتفاقات مهم رو یادداشت کنم تا یادگاری برای این دوتا فرشته کوچولو باشه . ...

پرهام جان، 16 ماهگیت هم تمام شد(امیدورام یکصدوبیستمین سالروز تولدت باشه). همه چیز تکراری است . فصلها، سالها، حتی قرنها. تنها چیزی که می ماند خوبی و مهربانی است. در هر حالتی هیچ خوبی نباید بی پاسخ گذاشته شود. اگه کسی جواب خوبیهایت را به خوبی نداد و جبران نکرد، خوب کردن به او را متوقف کن. خوبیهای دیگران را هم با خوبی پاسخ بده. زندگی آدمها از با هم بودن و خوب کردن و خوب دیدن تشکیل شده.

نوروز پارسال ، امیر پرهام جون ، نوزاد بود . نوروزی که برای ما، با سالهای قبل فرق داشت و نوروز امسال متفاوت تر از سالها قبل:امیر پرهام جون راه می ره و شده همه زندگی ما. امسال ما هم نوروز را در خانهء جدید بودیم. با اعتقاد مادر جون سال تحویل را هر که در خونه خودش باید باشه. از صبح من و مادر جون رفته بودیم و عیدی می خریدیم. ظهر مامان امیر پرهام جون ، کله پاچه گذاشته بود و نهار رو خوردیم و زود به خونه خودمون اومدیم و یک ربع بعدش که سال تحویل شد(ساعت 14و31دقیقه و 56ثانیه) امیر پرهام جون و مامان و بابا به دیدن مادر جون و به طبع من اومدند. مادر جون عیدی امیر پرهام جون رو که از یکماه پیش خریده بود از طرف من و خودش بهش داد: دو دست بلوز...

دیروز بعد از ظهر امیر پرهام جون رو برای پیاده روی بیرون بردم . خودمون دوتائی  این اولین باری بود که امیر پرهام جون با پای خودش توی کوچه قدم می زد . خیلی آروم بود و با دقت و علاقه راه می رفت . گاهی هم به چیزهایی که روی زمین بود کنجکاو می شد و می خواست برداره . وقتی می گفتم که اینها آلوده و کثیف اند و نباید از زمین برداری ، خیلی قشنگ گوش می کرد . از اونجایی که پرهام جون عاشق آب و حمومه ، به جوی ها دقت می کرد و وقتی آب داشتند می ایستاد و نگاه می کرد . پرهام جون به گل هم خیلی علاقه داره و همسایه که گل و کاج کوچیک کاشته بود ، می رفت جلو و نگاه می کرد بدون اینکه دست بزنه . خلاصه کلی ذوق کرد و خندید . امروز هم بیرون بردمش . اینبار هم خیل...