44- فرشته های کوچولو

امیر پرهام جون خیلی شیرین زبانه. حرفایی می زنه که گاهی آدم رو به تعجب می اندازه: با مامانی و عمه جون بیرون رفتند، پشت چراغ قرمز گفت: وقتی چراغ قرمز می شه باید وایسیم و سبز شد حرکت کنیم. عمه جون آفرین گفت و براش دست زد. مامانی گفت: پرهام اصلا نمی تونه بچه باشه، آدم بزرگه! امیر پرهام جون سرش رو پایین انداخت و با خجالت و حیا گفت: خندم می گیره! عمه جون گفت: خب بخند عزیزم. مامانی بغلش کرد و کلی بوسش کرد.

امیر پرهام جون علاوه بر خوش زبانی، شیطون بلا هم هست. خیلی جنب و جوش داره. زود با همه خوش و بش می کنه و توجه دیگران و حتی غریبه ها رو جلب می کنه. 

پرنیا جون خیلی زیباست. لبخند شیرین و قشنگی هم داره. همه کارهاش رو با آرامش انجام می ده. مثل خوردن و راه رفتن و خندیدن و ... البته بغیر از جیغ هاش و گریه هاش  خیلی هم زود با دیگران رابطه برقرار می کنه. دندانهاش هم یکی یکی در میاد. غذا خوردنش خیلی خوبه طوری که اشتهای عمه جون رو باز می کنه  

خلاصه این دوتا فرشته کوچولو، دلبرای دوست داشتنی و خوشمزه ای هستند. خدا هردوشونو برای هم و زیر سایه پدر و مادرشون و مامانی نگه داره؛ آمین.